Krrish
Skończył grać, zaklaskał w dłonie oraz skłonił się lekko w stronę Igriza. Stał jednak przy wozie pilnując go cały czas. Czekał aż podadzą jedzenie, wówczas przysiadł się do reszty, siedząc przodem do wozu.
- Świetna walka. Skoczny mały typek, ale wiadome było, że ugnie się pod taką masą mięśni. To jak spotkanie jaguara z tygrysem. - powiedział do Igriza. Schował flet i rozejrzał się po wiosce. Chciał przypatrzeć się jak codziennie żyją gobliny. Pewnie nigdy w życiu nie trafi mu się już taka okazja, a to pobudzało ciekawość.

Takama

- Kot ma rację! Ach! Jak przyjemnie się na to patrzyło... aż... - Zaniemówiła na chwilę z wrażenia a dokończyć już nie chciała bo podano "do stołu". Przysiadła wygodniej by rozpocząć ucztę ale najpierw skinęła ręką w stronę herbaciarki. Jednocześnie żeby dostać napar oraz by przyjrzeć się tej niezwykle "egzotycznej" urodzie zielonoskórej.

Igriz

- Szybkość to za mało by powalić wielkiego Igriza, zielony kmiocie - Rzekł zwycięsko, przystawiając sztych glewii do podbródka goblina, z naciskiem niewiele mniejszym niż potrzebny by przebić jego paskudną skórę. W końcu cofnął oręż, śmiejąc się szyderczo. Normalnie dobiłby bez skrupułów stwora, a następnie odrąbał sobie co smakowitsze kąski na później. Teraz jednak sytuacja była dość nietypowa i przede wszystkim nie przepadał za goblinim mięsem. Oparł drąg o ramię i skierował się śmiałym krokiem ku grupie. To był niezły sparing by rozruszać kości i nabrać apetytu. - No wiadoma rzecz, kocie! W końcu nie było mowy by Igriz przegrał z tym chuchrem. - Wyszczerzył triumfalnie kły do kociego maga, a dodatkowo jeszcze wypiął dumnie kosmatą pierś, gdy i Takama przyłączyła się do pochwał. Usiadł z reszta grupy oblizując się w oczekiwaniu na jedzenie. W przeciwieństwie do niektórych, miał głęboko w kudłatej dupie otoczenie goblinów, ich życie codzienne i odpychającą go "urodę" goblinek. Nie wydawał się do końca pocieszony widokiem gulaszów. - Te! Przynieście porządne mięsiwa i gorzałę! - Rzucił w kierunku namiotu skąd wywędrowało żarło. Jak przystało na gnolla etykieta była mu obca, a już na pewno teraz, gdy zwyciężył.

Aidan

Uśmiechnął się widząc zwycięstwo swego kompana - choć przewidywalne i tak cieszyło, zwłaszcza, że mały zielony okazał się całkiem zręcznym wojownikiem... Nim jednak przyłącza się do uczty rozgląda się, korzystając z dobrego widoku jaki ma z wozu, co też wyczyniać będzie pokonany łowca głów i jego stronnicy by upewnić się, że nie będą knuli czegoś przeciwko niemu i jego towarzyszom. Po chwili - która pozwala mu też zobaczyć jak reagują towarzysze na potrawy które im zaserwowano nim sam spróbuje. Poza tym jest dość oszczędny w słowach i gestach nie będąc pewnym jak się zachować, siedzi raczej na uboczu uważnie się rozglądając.

Takama

- Więc Wielki Szamanie... - Rozpoczęła rozmowę, jako jedyna obyta w zwyczajach zielonoskórych, nacieszywszy uprzednio oczy goblińską urodą oraz strawą postawioną przed nimi. Poczuła się jak w domu i możliwe że jako jedyna z jej towarzyszy nie czuła strachu ani niepewności względem karypli.
- ...Mówiłeś że...? - Dokończyła myśl by cisza werbalna minęła.

Łowca głów podniósł się i przez chwilę stał dysząc, oparty rękoma o kolana. Następnie przestąpił parę kroków, chwycił swój czerwony płaszcz i narzucił go ponownie. Dopiero potem skierował się do Igriza. Słowa ledwie wydostawały mu się przez gardło:
-Dobra walka. - schylił lekko głowę, nie opuszczając wzroku - Liczę na to, że zapomnisz mi mą zuchwałość.
Gdy gnoll zaczął awanturować się o jedzenie, szaman tylko lekko obrócił głowę w jego stronę, wskazał go palcem i powiedział "Nie", po czym skierował się do Takamy:
-Łowcy głów z Ge'Punikh - wskazał barwnie ubraną grupkę podbródkiem. Wysoki goblin w zielonym płaszczu wyszedł spośród nich i podszedł do ogniska, ukłonił się lekko i stał w milczeniu. Szaman kontynuował - przybyli tu wczoraj wieczorem, szukając krasnoluda podróżującego w takiej grupie, jak wasza. To sprawa honoru.
Swoją drogą, gulasz był naprawdę smaczny. Neru, który dotychczas spokojnie jadł swoją porcję, bacznie przyglądając się wszystkim, teraz odezwał się:
-Oh! Przyjaciele, wybaczcie, jeśli uznacie to za zdradzenie was, - mówiąc "przyjaciele" wyraźnie miał na myśli grupkę podróżującą z Thorvaldem - ale kiedy gobliniaki zaczynają mówić o honorze, to niechybny znak, że zamierzają zabić wszystkich wokół. - po tych słowach natychmiast jego mowa nabrała pewnej elokwencji - Biorąc to pod uwagę, stwierdzam, że muszę powiedzieć swoje spostrzeżenie... - przerwał na chwilkę, nabrał tchu - W lesie, pomiędzy drzewami widziałem odlatującego smoka. O tym już wszyscy wiedzą. Ale! Widziałem jeszcze, że w szponach trzymał coś wielkości dużej beczki... A może dzika? A może... - tu zawiesił głos, robiąc dramatyczną przerwę i omiótł wszystkich wzrokiem - ...Krasnoluda?


Nastała chwilowa cisza, zmącona jedynie regularnym mlaskaniem Takamy.
Odziany w zieleń goblin odezwał się głębokim basem:
-A więc nasz cel odleciał na północ i w głąb lądu, tak?
Zavira, dotychczas milcząca, skinęła głową.
-A ten smok - rzekł szaman - Nie wiecie skąd się wziął?
Zavira pokręciła głową przecząco, po czym wzięła łyk naparu.
Szaman uniósł palec do góry, przez chwilę chciał chyba coś powiedzieć, ale odpuścił.
-Co kto zamierza dalej? - spytał Neru.
Łowca głów w zieleni stał w milczeniu.

Krrish

- hm, powiadacie, że smoka szukacie? Odleciał prostopadle wgłąb lądu. Skąd się wziął to nie wiemy. Przyleciał nie wiedzieć po co. A po nim zaraz to przerośnięte ptaszysko- Odpowiedział prędko. Jego mina była maksymalnie poważna. - A co kto zamierza, to zdaje się, że mamy wyruszać do dalszej drogi. Zbieramy się chyba nonie drużyno ? Gościna była bardzo miła, lecz czas nagli.

Neru wstał i otrzepał nogi z kurzu, zamierzając wyraźnie ruszyć w dalszą drogę.
-Nie, nie pójdziecie jeszcze na razie. - wtrącił się łowca głów o zielonym stroju, jego ton był spokojny, zdecydowany - Istnieje za dużo ryzyko że ściągniecie na nas patrol fintryjski. Odprowadzimy was w miejsce bezpieczne dla nas, tak żebyście nie mogli trafić tu z powrotem. Ale jeszcze nie teraz, bo, jakby to ująć, nie chce się nam.
Szaman przekręcił głowę:
-Inaczej bym to ujął. Zanim stąd się ulotnicie, możecie nam się przydać. Wygląda na to, że znacie się na tym. W okolicy kręci się zaiste fintryjski oddział. Niewielki, na szczęście. Chcielibyśmy przechwycić jego dowódcę, żeby oddział rozbić. Wynagrodzimy was, jeśli pomożecie nam w takim cichym natarciu. Co powiecie na to?

Krrish

- Skoro taki mały, to sami sobie z nimi poradzicie. Ale możemy was osłaniać w razie czego. Przynajmniej ja. - odpowiedział po chwili zamyślenia. - Ale chyba czas ruszać w drogę. Niedobrze jest się zasiedzieć w jednym miejscu, bo z czasem się do niego przywiązuje.

Aidan

Przemilczał gdy szaman po raz kolejny zadał te same pytania odnośnie ich grupy i smoka. Zaniepokoił się natomiast gdy zaczęto mówić o fintryjskim patrolu. Było, nie było zielonoskórzy bezprawnie sobie tu urządzili posterunek. Pomoc im to ostatnie na co miał ochotę ale jawna odmowa była by głupim posunięciem. Spojrzał po grupie z którą tu przybył. Większość z nich pewnie nie przejmie się faktem walki z legalną władzą... Poparcia może się spodziewać chyba jedynie ze strony Thorvalda i być może Ephii, pozostali mogą chcieć pomóc pokurczom. Takama zrobi to niemal napewno... Szlag! I tak to jest w tych mieszanych kompaniach... Każdy inaczej na życie się zapatruje i na porządek w świecie.
Zdziwił się gdy usłyszał o miejscu, z którego nie będą potrafili trafić do tej wioski... Droga do niej idąc plażą, która była dobrze znana jako możliwa i najwygodniejsza droga przez te okolice, była prosta... Czyżby to znaczyło, że chcą się ich pozbyć czy to w walce, czy zostawiając w jakimś niebezpiecznym miejscu? Może jeszcze fałszywie poinformowanych? Niedoczekanie tych małych, paskudnych... Eh. Tylko spokojnie, trzeba będzie to dobrze rozegrać... Dobrze zaimprowizować.
Spojrzał na szamana który im opowiedział o tym co zamierzają zrobić - Jak słusznie zauważyłeś możemy - podkreśla ostatnie słowo, po czym mówi dalej - Znamy się na bitce ale większość z nas nie zajmuje się nią dla przyjemności a z konieczności. Cóż będziemy mieli w zamian za pomoc? Chyba nie powiesz mi, że Waszą gościnę, przed którą musieliśmy udowodnić, żeśmy zaprawieni w boju, stawiacie na równi z atakiem na oddział żołnierzy, prawda? Powiedz nam także co wiecie o tych fintryjczykach, ich liczebności, uzbrojeniu i temu podobnych. Mając pełen obraz sytuacji możemy pomyślec o tym wszystkim - to rzekłszy czeka na to co powie szaman.

Thorvald Egilsson Bergbrann

Słysząc propozycję łowcy szepczę Aidanowi swoje spostrzeżenie.

- Najpierw mówią o ryzyku ściągnięcia patrolu, teraz o małym oddziale. Skoro mały oddział im nie straszny to i z patrolem by uradzili. A ja nie chcę babrać się w krwi za czyjeś porachunki. Poza tym pewnie chętniej stanąłbym ramię w ramię z nimi przeciw tej zielonej zarazie...

Ostatnie zdanie wypowiadam szczególnie cicho aby nie wpadło w niepowołane uszy. Następnie wygłaszam bardziej oficjalne stanowisko.

- Nie znamy waszych krzywd jakie od nich znosicie i nie podważam waszych roszczeń, ale jeżeli jeszcze będziemy mieli kiedy ich spotkać a zostaniemy teraz rozpoznani to ściągniemy na siebie nieliche kłopoty, a może i śmierć w zemście. Wybaczcie, ale podróżnikami jesteśmy jeno, broń nam do obrony służy...

Takama

Zakasłała i powiedziała wprost.
- To co chcą powiedzieć to to że nie obchodzą nas wasze porachunki z fintryjczykami. Nie obchodzi nas skąd się wziął tu smok. Nie obchodzi nas nic... Chcemy iść dalej. Nikomu się nie narażać. Nikomu nie psuć krwi. Iść. I to tyle... - Potem się naburmuszyła.
- Po za tym nie widzę powodu, Szamanie, gdyż nie raczyłeś mi nic ciekawego przekazać... Nie wyniosłam nic z naszego spotkania. Tym bardziej chcę by nasza grupa ruszyła.

-Dopóki istnieje ten patrol, nie wypuścimy was stąd, bo możecie nas wydać. Z pomocą dodatkowych kilku mieczy, śmiałych i mających w dodatku obiecujące moce magiczne, możemy go rozbić. Ale jeśli tak wam się tu spodobało, możecie tu zostać na wieki. - szaman mówił jak zwykle spokojnym tonem.
-Świetnie. - westchnął Neru.
Ber uważnie wpatrywała się w innych, siedząc cicho.

Krrish
- czy to była groźba ? - powiedział do szamana - Jeśli będziemy chcieli to wyjdziemy, a macie moje słowo, że was nie wydamy. Chyba, że dasz mi jeszcze jakiś powód, by to zrobić. - zmrużył oczy i rozluźnił ręce. Zacisnął kilka razy pięści i je rozprostował strzelając kośćmi. - idziemy - powiedział do wszystkich po czym sam ruszył w stronę przeciwną od tej, z której przyszli.

-Tak, to była groźba! - krzyknął strażnik z "bramy" obozu, podchodząc do zbiorowiska.
-Nie wtrącaj się, Katred, proszę... - powiedział spokojnie szaman - Nie bierzcie nic za złe. Po prostu nie możemy wypuścić was kiedy istnieje zagrożenie ze strony strażników.
W obozie znów zaczynał się robić gwar. Wyglądało na to, że jego mieszkańcy bardzo lubią gdy w powietrzu latają groźby, obelgi i taki pojedynek kto jest w słowach pewniejszy swej siły rajcuje je. Pewnie kolejne mordobicie doprowadziłoby ich do ekstazy. Jedynie nieliczne goblinki, zwłaszcza ta, która częstowała herbatą były zmartwione sytuacją.

Krrish
- Chyba zapominacie się małe gnojki - syknął - Ja idę i nikt, ani nic mnie nie powstrzyma - powiedział idąc dalej w stronę, w którą zmierzali. W głowie układał sobie mniej więcej rozmieszczenie strażników, aby mieć szybkie rozeznanie w razie walki.

Thorvald Egilsson Bergbrann

Również wstaję, w prawej dłoni trzymam miecz.

-Ciekawe zwyczaje tu macie... Żeby jedzenie dostać trzeba lanie sprawić, a co, bez skopania paru dupsk też nie wypuszczacie? Wiedzcie, że nie szukamy zwady, ale walka nam nie pierwszyzna i jeżeli nie spuścicie z tonu to fintryjskie patrole przestaną być waszym największym zmartwieniem. Dajcie nam kontynuować już dość uciążliwą a zaoszczędzicie sobie przelanej krwi a waszym kobietom łez.

Aidan

Stojąc plecami do wozu poprawia chwyt dobytej broni uważnie się rozglądając. Nie ma nic do dodania tym paskudom ponad to co powiedzieli już jego towarzysze.
- Ephio - spokojnym głosem skupia na sobie uwagę elfki po czym ruchem głowy wskazuje jej by zajęła miejsce na wozie.
Jeżeli gobliny będą chciały kłopotów to je dostaną...

Igriz

Gnoll miał w sumie gdzieś gadanie o smoku. Uciekli mu, a krasnolud już na pewno nie żyje. Szybko się z tym pogodził. Wpieprzał więc gulasz i podane trunki, słuchając co gadają kamraci. I tak na koniec powie własne zdanie. Walczyć na polecenie tych pokurczy? Gnoll aż bezczelnie parsknął śmiechem, gdy szaman to zasugerował. Nie miał zamiaru pomagać tym goblinom, tylko iść dalej. Grożą im? Teraz to wręcz zaczął się śmiać. Odrzucił resztki gulaszu na ziemię i wstał chwytając glewie w potężne łapy.
- Grozicie nam, śmiecie?! - Zaczął chichotać hienim, szyderczym śmiechem. - Igriz i reszta idą gdzie chcą i gówno wam do tego. Albo nas przepuścicie albo sami wytniemy sobie drogę wśród waszych trucheł. - Teraz do jego chichotu doszła sadystyczna nuta. Chwycił mocniej drzewiec, ustawiając go w bojowej pozycji. Był gotów walczyć wraz z resztą ekipy.

Szaman rozłożył dłonie, najwyraźniej chcąc uspokoić zgromadzonych. Zanim jednak przemówił, strażnik nazwany "Katred" wykonał mały krok, następnie pełnym obrotem zamachnął się by piętą kopnąć Krrisha w podbrzusze. Nim reszta zdążyła zareagować, leotaur, wyrzucony w powietrze uderzeniem, upadł parę kroków dalej.
Zza wozu na Ephię i Aidana skoczyła para goblinów, szybko chwytając oboje od tyłu i przykładając noże do gardeł.
Strażnicy chwycili oszczepy, w większości zachowując kamienne twarze i skupiając wzrok na intruzach, jedynie dwaj furiaci, z którymi już były problemy sięgnęli po topory. Zza namiotów i spomiędzy drzew okalających gęsto obóz wyłoniły się kolejne zielone konusy, uzbrojone w łuki, ubrane w maskujące barwy.
Szaman na widok nadchodzącej walki schował twarz w dłoni. Druga dłoń jednak złożyła się w gest, wzniosła się, znów opadła, a następnie rozbłysnęła światłem. Jego oczy zapłonęły błękitem. Stopy przesunęły się kilka razy tworząc wzory na ziemi. Podłoże zaczęło wypiętrzać się i zapadać, chwytać korzeniami i glebą stopy podróżnych. Ephię i Aidana pnącza tylko unieruchomiły na zapas, gdyż już byli bezbronni z nożami na gardłach. Krrisha magia oplątała najbardziej, bo chwyciła go nie za kostki lecz od razu za uda, tułów i ręce. Takamie, Zavirze i Thorvaldowi nie udało się zachować równowagi, upadli na glebę nim zdążyli się przygotować. Jedynie Igriz dawał radę, miotając się i wyrywając, lecz natychmiast został powalony przez strażników - i również wylądował z ostrzem na gardle.
-A ja? - spytał Neru - To ja ich tu przywiodłem, czemu mi tak pob...
Koatriel nie zdążył skończyć. Szaman z gniewem skierował ku niemu swój wzrok i gest. Fala uderzeniowa wyryła ślad w ziemi i uderzyła z impetem młodzika, rzucając nim o drzewo.

Wraz z uderzeniem o ziemię, Takama odczuła impuls w duchu. W tym samym momencie, w którym szaman czarował, w dwóch innych miejscach miała miejsce inna magia. Jedna zaledwie parę setek metrów od obozu, gdzie czarowała prawdopodobnie grupka magów. Druga jednak była o wiele ciekawsza, potężniejsza i bardziej nierozpoznawalna. Kilka, może kilkanaście albo i więcej kilometrów od tego miejsca, był rzucony czar o ogromnej sile.