Las koło Andrieiewki;
01.10.2010, godzina 3
Ścieżka wzdłuż Wereśni.

Siemion odstawił kanister, westchnął głęboko i podrapał się po brodzie. Chwilę stał wpatrując się gdzieś w dal przed sobą.
- Mięsacze to jedno z tych cholerstw jakie wyhodowała Zona na umartwienie Stalkerom a na zagwozdkę naukowcom. Najkrócej rzecz ujmują to zmutowany dzik. Chyba... No w każdym razie taka biegająca sterta mięcha dość pokracznie wyglądająca, ryj ma jak kartofel i zdaje się, że żre wszystko co mu nie ucieka, zielsko wszelkie i takie tam, ale mięchem nie wzgardzi. Atakuje jak poczuje się zagrożony, wtedy paskudną szarżę odstawia... A, że lubi łazić w stadach po kilka sztuk to jak się już zacznie a nie masz jakiejś dobrej strzelby to przekichana sprawa. Dlatego lepiej unikać i obchodzić szerokim łukiem. Ale wtedy też ostrożnie, bo patrz na przykład takiego kolesia znałem, wracał z łupem i mu spore stadko wyszło na drodze. A ciemno było i chłopak już zestresowany był nieźle, że tak się zagapił, że w anomalie wlazł, nogi mu mało nie urwało, ech... No ale akurat przechodziliśmy z patrolem to go zgarnęliśmy do Skalpela to go jakoś poskładał. Koleżka nogi nie stracił, towarem się podzielił i nabrał rozumu na przyszłość. Ale mieliśmy iść a nie wspominki sobie urządzać. Dojdziemy to pogadamy w obozie przy ognisku i flaszce czegoś lepszego. Aha, jak podniosę dłoń to bez słowa odkładacie kanister na bok i dobywacie broni, a jak zobaczycie coś to kaszlnijcie i wskażcie gdzie coś widzicie. Oczu dookoła głowy nie mam więc musimy sobie pomagać, jasne? No to chodźmy w końcu... - po tym monologu Stalker ponownie wziął kanister i ruszył brzegiem gruntowej drogi w mroki ledwo rozświetlane migoczącym światłem z naczołowej latarki. Po prawej stronie mijaliście przerzedzającą się kępę lasu sosnowego, z lewej za rzędem krzaków rosnących wzdłuż rowu otwartą przestrzeń porośniętą wysokimi trawami. Słyszeliście ich szum kołysanych wiatrem, dalej plusk wody w potoku a w tle jeszcze coś jakby pomrukiwanie.

Grigory Orlyk

Uważnie słucha opowieści Siemiona po czym skinąwszy głową dodaje tylko - Masz rację, porozmawiamy gdy miejsce i czas będą stosowniejsze... Poprostu chciałem się dowiedzieć więcej odnośnie tego co nas może zastać po drodze - po czym ruszył za przewodnikiem idąc ostatni w pochodzie, uważnie się rozglądając i nasłuchując, szczególną uwagę poświęcając lewej stronie skąd dochodzi dźwięk którego nie potrafi zidentyfikować.

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Przez cała opowieść Stalkera, próbowała sobie wyobrazić zwierze o którym mówił. Stwierdzenie "zmutowany dzik' najbardziej utkwiło jej w pamięci, pod tym w końcu mogło kryć się wszystko.
Z tego co słyszała, sam dzik mógł być niebezpieczny, a takie ścierwo wykarmione na radiacji tym bardziej.
Bezgłośnie przytaknęła, przyjęła wszystkie instrukcje i ostrożnie ruszyła traktem, wsłuchując się w odgłosy otoczenia. Ze wszystkich znanych dźwięków wyłapywała coś jeszcze, coś czego normalnie się nie słyszy i co trudno zdefiniować.
Przez pierwsze chwile głównie ten pomruk przyciągał jej uwagę, dopiero później lekko juz go ignorując zaczęła baczniej przyglądać się przyrodzie Zony wypatrując czegoś niebezpiecznego... cokolwiek to miało być. Ostrożnie stąpając za Siemonem pilnowała go wzrokiem, wyczekując jakiejś komendy.

Las koło Andrieiewki;
01.10.2010, godzina 3
Ścieżka wzdłuż Wereśni.

Szliście wąską ścieżką wydeptaną pomiędzy trawami. Z lewej cały czas towarzyszył wam plusk strumienia i coraz wyraźniejsze i bliższe pohukiwania i pomrukiwania. Nagle i trochę niespodziewanie Siemion was zatrzymał wskazując gestem na światło przed wami. Po chwili przyjrzenia dostrzegliście małe ognisko i sylwetki dwóch osób przy nim siedzących.
- A to sobie chłopaki piknik na skraju drogi urządzili... Ciekawe czemu tu siedzą zamiast do obozu się zmyć, trzeba się będzie dowiedzieć... - to powiedziawszy zabezpieczył broń i ruszył w stronę ogniska trochę szybszym krokiem.

Grigory Orlyk

Uważnie rozglądając się posuwał się naprzód za przewodnikiem. Gdy Siemion ich zatrzymał spojrzał we wskazanym kierunku i zobaczył ognisko i sylwetki jakichś ludzi. Zanim ich przewodnik ruszył szybciej naprzód szepnął do niego jeszcze - Spodziewamy się przychylnego przyjęcia? - dobrze było by wiedzieć, że Stalkerzy nie robili sobie dodatkowych kłopotów dybając jedni na drugich... Nie mniej wolał mieć pewność, że nie pakują się w kłopoty, więc dalej trzymał w ręku broń zasłaniając ją jednak niesionym kanistrem. Mimo spokoju Siemiona, uważnie rozgląda się wokoło gdy zbliżają się do ogniska i nasłuchuje jakiejś rozmowy prowadzonej przez dwójkę siedzącą przy ogisku.

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Widoku ludzi po tak krótkiej chwili marszu się nie spodziewała. Ruszając ostrożnie, z nutą niedowierzania za Siemonem próbowała wyczytać z ciemnych sylwetek ich zamiary. Pytanie zadane cicho przez Grigorego było właśnie tym, co i ją zastanawiało.
Najpierw mieli się wszystkiego wystrzegać, a teraz podchodzą od tak do obcych? No chyba, ze Stalker ma tak fantastyczny wzrok, że dojrzał znajome twarze w gęstym mroku? Leśny savoir vivre czy co?
Tak czy inaczej czując, ze i tak ma niewiele do powiedzenia, bo przewodnik już podjął decyzję ruszyła za nim nie do końca przekonana o słuszności tego czynu.

Las koło Andrieiewki;
01.10.2010, godzina 3
Ścieżka wzdłuż Wereśni.

- Skoro sobie siedzą i czekają na coś to raczej nie mają złych zamiarów. Bandziory raczej nie łażą w tym kierunku, a tak to każdy Stalker jak brat. Jemu bieda to podejdź i pomóż, tobie bida to podejdą i pomogą jak człowiek człowiekowi. Wszyscy siedzimy w tym bagnie to przynajmniej pomagajmy sobie... Schowajcie broń, nikt tu nie lubi jak się w niego celuje bez potrzeby. - słowa Siemiona zabrzmiały jakby nie był do końca do nich przekonany. Nie mniej jednak będąc znów trochę bliżej przełożył karabinek na plecy i zawołał w kierunku Stalkerów - Cześć chłopaki! Co tu tak siedzicie po nocy?

Stalkerzy siedzieli na jakiś potłuczonych betonowych półfabrykatach, ubrani podobnie jak Siemion w grube beżowo-zielone kurtki. W świetle ogniska przy którym grzali ręce widzieliście wybitnie ubłocone ich spodnie. Cała scenka wyglądała by dość malowniczo i swojsko gdyby nie pohukiwania i szumy zza strumienia.

Grigory Orlyk

Podbudowały go nieco słowa Siemiona, że można będzie też liczyć na innych napotkanych Stalkerów a nie szukać w nich kolejnychj wrogów, których i tak znajdą tu dosyć... Nie mniej niechętnie schował broń do kabury i pozostawił ją odpiętą, by tym łatwiej móc z niej dobyć pistolet.
Rusza za Siemionem w kierunku ogniska, nie odzywając się jednak, nie mając nic do dodania na powitanie, skinąwszy im jedynie głową na powitanie gdy znajdzie się już w kręgu oświetlanym przez ognisko.
Gdy podchodzą za Siemionem do ogniska Grigory uważnie przygląda się obojgu nieznajomym i tym co jest w ich otoczeniu a następnie stojąc trochę z tyłu względem swoich towarzyszy nasłuchuje dźwięków dochodzących zza strumienia, które go niepokoją, spoglądając tam też co jakiś czas.

(Szczególnie przygląda sie obu nieznanym Stalkerom i ich otoczeniu; jeżeli nie wydarzy sie nic niezwykłego uwagę przenosi na to co dzieje się za strumieniem, nasłuchując i spoglądając w tamtą stronę co jakiś czas)

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Dziwne te zwyczaje, ale skoro tak Siemon powiada- tak i zapewne jest. Z pewną dozą niepewności, nie przerwała jednak marszu za Stalkerem. W pamięci odnotowała to, że zabezpieczył i odłożył broń. Jej pistolet nadal spoczywał w bezpiecznym miejscu, zdecydowała więc, ze nie będzie się nim teraz bawić.
Kanister podnoszony drugi raz jest jakby cięższy.

Nie wiedząc, czy i co ma powiedzieć na przywitanie milcząco skinęła głową- ulżyło jej gdy zauważyła, iż Grigory właściwie zachował się podobnie. Zblizyła sie prawie na na taka odległość, jaką podszedł Siemon. Nie została zbyt w tyle, ot tak, by czuć buchające z ogniska ciepło: co jak co, ale ostatniej nocy jednak trochę jej się wymarzło. Czekając na rozwój sytuacji zajęła się ostrożną obserwacją nieznajomych, szukając jakby w ich wyglądzie cech rozpoznawczych Stalkerów. W końcu musiały takie istnieć.

(Również obserwuje Stalkerów i uważam na ich zachowanie. Jednocześnie słucham potencjalnej rozmowy Siemona z nimi)

Las koło Andrieiewki; 51° 8'49.7" N, 30° 5'7.98" E
01.10.2010, godzina 3
Most przez Wereśnię.

- Hej Stalkerze! A odpoczywamy sobie po obchodzie po lesie... Dziki przy Wannie dały się we znaki to kości grzejemy. A wy co? Koty? - na powitanie Siemiona zareagował siedzący bliżej Stalker pozdrawiając gestem dłoni. Mówił basem i słychać było w tonie jego zmęczenie.
- Ano, koty do Iłownicy prowadzę, odbijemy tu w las. Widzieliście co ciekawego po drodze?
- Raczej nie. Mogą być jakie ranne dziki, kilka chyba nam uciekło a nie uśmiechało nam się je ganiać po nocy więc jakby co to miejcie oczy otwarte. No i anomalii trochę ale to raczej przejdziecie obok nich. I w Iłownicy nie pchajcie się pod Uż, bo pono coś im się tam zalęgło... - na pytanie waszego przewodnika odpowiedział drugi prawie identycznym głosem co pierwszy. Siemion słysząc wieści kiwnął parę razy potakująco głową.

Grigory Orlyk

Skoro Siemion zajął się gadaniem, zbył milczeniem pytanie czy są tutaj nowi, rozglądał się tylko dookoła i nasłuchiwał bo i cóż lepszego mógł począć? Gdy zatrzymali się by pogadać ze Stalkerami przy ognisku, którzy najwyraźniej byli spokrewnieni, postawił swój kanister koło nogi, dając odpocząć rękom.
Gdy mowa o dzikach dodaje - Skoro są ranne mogą być też wkurzone, dobrze wiedzieć, będziemy uważać - po czym dalej stara się wsłuchać w odgłosy zza strumienia próbując usłyszeć czy to co je wydaje nie przemieszcza się przypadkiem, zwłaszcza w ich stronę.
Przyjrzawszy się broni dwóch nieznajomych pomyślał jeszcze
~~Trzeba będzie załatwić tu sobie większą pukawkę niż to mój PM...~~

(nasłuchiwanie -> szumy zza strumienia )

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Rozmowy słuchała, bo czemu by nie, ale im dłużej trwała tym dziewczyna coraz bardziej się niecierpliwiła. Po kilku zdaniowej wymianie zdań zaczęła już nawet powoli przestawać z nogi na nogę, sama nie miała nic ciekawego do powiedzenia, potrzeby zadawania pytań także nie miała. Teraz tylko chciała już iść, odstawić kanistry tam gdzie trzeba i zająć się sobą. Impreza integracyjna nie była jakoś jej marzeniem tej nocy.

Las koło Andrieiewki; 51° 8'49.7" N, 30° 5'7.98" E
01.10.2010, godzina 3
Most przez Wereśnię.

- Zalęgło się coś nad Użem mówisz? Ciekawe... A skoro anomalie po drodze to trzeba będzie trochę kamieni pozbierać. No, racja, nawet tu je słychać, cholery jedne...
- Taa, od ostatniej Emisji jakby ich tu więcej. Dziwne, przecież do Czerewacza ledwie to dziadostwo sięga... No ale to Zona, z nią nigdy nic nie wiadomo, nie ma co się dziwić w sumie.
- Racja, z Zoną nigdy nic nie wiadomo, ale może pogadamy o tym kiedyś w Stu Radach a nie tu w środku nocy. Dzięki za wieści i powodzenia! - Siemion pożegnał się ze Stalkerami i zwrócił do was - Dobra, teraz pozbierajcie trochę kamieni, kawałków betonu, szyszek. Najlepiej pełne kieszenie, jak się nam tu nie przydadzą to kto wie gdzie i kiedy. Przejdziemy przez most to zademonstruję o co chodzi. No się tak dziwicie? To Zona! Nie dziwić się, wykonać! - Przewodnik mówił wam o zbieraniu tych zdawało by się śmieci jak o największej oczywistości. Zdziwienie i brak zrozumienia przyjął z uśmiechem. Skoro wydał polecenie sam również zabrał się do jego wykonania chodząc pochylony ze wzrokiem wbitym w trawę w poszukiwaniu małych przedmiotów.

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Dziwne rzeczy, kamienie nosić w kieszeniach. Ze słów Stalkera wyłapała informacje o anomaliach, ten dziwny dźwięk pochodził od nich. Ale skoro słuchać to już tu, to jak blisko lub jak wielkie to ustrojstwo musi być? Na myśl przyszły jej wielkie żeliwne słupy z rozciągnietymi pomiędzy nimi grubymi drutami w których płynęła elektryczność. Ale nawet teraz to dudnienie wydawało się już być donośniejsze.
Z rozmyślań wyrwało ją ponowne polecenie Siemona, który zdawał się być rozbawiony ich zażenowaniem. Widząc, że nie uniknie dziwnej czynności z oporem odłożyła nadal ściskany baniak z benzyną w pewnej odległości od ogniska i nieznajomych, a sama zajęła się upakowywaniem do kieszeni wszystkiego co mogło spełniać podane wymagania do kieszeni. Gdy wypatrzyła w promieniu zasięgu już wszytko, przeniosła się wraz z kanistrem trochę dalej, pilnując od czasu do czasu także swoich towarzyszy. Jakoś nie miała zamiaru zbyt szybko zgubić się, ich czy benzyny.

(Szukam, analizuje pod względem przydatności i kolekcjonuję. Pilnuję, by nie stracić kontaktu wzrokowego z Siemonem i Grigorym, uważam na benzynke)

Grigory Orlyk

Pokiwał lekko głową słysząc wyjaśnienie pochodzenia dziwnych dźwięków. Szkoda że od tego czubka nie udało mu się wyciągnąć więcej informacjach o nich, gdy ten opowiadał mu o Zonie... No nic, podpyta się Stalkerów w jakimś bezpieczniejszym miejscu. Gdy Siemion kończy rozmowę ze Stalkerami przy ognisku kiwnąwszy im głową mówi - Na razie - po czym rusza za swoim przewodnikiem z kanistrem benzyny. Troche zdziwiło go polecenie zbierania takiego śmiecia z okolicy... Ale był nowy w Zonie, nawet jeżeli miało być to zajęcie które miało go jakoś ośmieszyć, jak często zdarza się to robić z 'kotami' w różnych miejscach, wolał mieć to za sobą. Zaczął zbierać to o czym mówił Siemion - wszystkiego po trochu, kamienie upychając do kieszeni z jakimiś innymi rzeczami, tak by nie grzechotały, szyszki i temu podobne do innej, starając się jednocześnie nie przeciążyć jednej strony ubioru napychając tylko jedną kieszeń. Kanister z benzyną przestawia za sobą ilekroć przenosi się w poszukiwaniu kamieni, szyszek i temu podobnych troche dalej.

Las koło Andrieiewki; 51° 8'49.7" N, 30° 5'7.98" E
01.10.2010, godzina 3
Most przez Wereśnię.

Zabraliście się do zbierania a Siemion wraz z wami. Po kilku minutach mieliście kieszenie pełne gruzu i innych podobnych wykrywaczy kiedy przewodnik zarządził kontynuowanie marszu.
- Dobra, tyle powinno nam starczyć, w końcu idziemy tylko skrajem tego pola... Więc słuchajcie uważnie i patrzcie jeszcze uważniej. To co tam szumi za Wereśnią to anomalie, a przynajmniej jeden z ich rodzajów. Może słyszeliście coś o tych morderczych dziwadłach, może nie, ale musicie zapamiętać, że tego cholerstwa nigdy nie wolno wam lekceważyć. Nie jeden dobry Stalker nie wrócił z łowów bo wlazł w jedną... Wykrywanie tego dziadostwa nie jest wbrew pozorom rzeczą prostą, wymaga skupienia i czujności. A działa to następująco. - tu zrobił krótką pauzę na głębszy oddech i wyciągnięcie z kieszeni kamienia, który następnie rzucił parę kroków przed siebie. Kamień przeleciał w świetle latarki i zniknął w kępie trawy. - No, jeżeli nic się nie dzieje to możecie bezpiecznie podejść w miejsce gdzie rzuciliście. Jeżeli zaś traficie w anomalię ta się ujawni, zaraz spróbuję zademonstrować... - i rzucił kawałkiem gruzu w wyschniętą kałużę. Ten nie odbił się od ziemi lecz pozostał jakby do niej przyciśnięty, powietrze nad nim zgęstniało jakby w koncentrycznych sferach załamujących światło latarki, które znów w mgnieniu oka zniknęły w słabym błysku światła. - Jak widzicie coś takiego to wybieracie sobie z której strony chcecie cholerę obejść i tam rzucacie. Jeżeli nic się nie wydarzy to robicie tam krok, jeżeli znów traficie to rzucacie dalej aż do znalezienia czystej ścieżki. Bo zdarzali się tacy zawodnicy to po znalezieniu anomalii od razu pchali się obok niej i lądowali w sąsiedniej, jeszcze lepsi nawet wykryli tę sąsiednią, ale nie rozumiejąc powagi sytuacji albo będąc pod wpływem nerwów wchodzili w swoje nowe znalezisko tracąc nogi albo i życie. Jakieś pytania? - Stalker zakończył wywód mówiony pewnie i setny raz z pamięci, ale twarz miał śmiertelnie poważną.

Dopiszcie sobie do ekwipunku w zakładce "Specjalne":
Agrafka - 35 wykrywaczy anomalii 0 generacji
Grigory - 15 wykrywaczy anomalii 0 generacji

Agrafiena 'Agrafka' Karaniejewna

Słuchała uważnie Siemona, a jeszcze uważniej obserwowała każdy jego ruch. Przyłapała się na tym, że powoli zaczynało ją irytować to jego ciągłe powtarzanie 'uważnie, uważnie, uważnie', nie miała jednak zamiaru mu jakoś podpaść.
Obserwując kamień w miejscu anomalii żałowała, że nie miała przy sobie aparatu. Głupia ta pierwsza myśl: chciała uwiecznić coś dziwnego, co zapewne na zdjęciu i tak by uciekło, zamiast myśleć o zagrożeniu. Tak czy inaczej, czuła w kieszeniach ciężar, nazbieranych przed chwilą, zdawało by się śmieci, które niedługo miały stać się jej jedynym systemem wczesnego ostrzegania przed anomalią.
- Taka wykryta anomalia może się przemieszczać?- zapytała nagle, zaraz po wykładzie Stalkera o osobach wchodzących w takie zjawiska.

Grigory Orlyk

W milczeniu zbierał kamienie i temu podobne jak i wysłuchał 'wykładu' o anomaliach... Zapamiętywał wszystko, od tego mogło zależeć jego życie. Żeby wygrać, musisz poznać zasady. I nauczyć się je wykorzystywać. Nie ma pytań, na nie przyjdzie czas później. Choć dobrze było by pogadać z ich przewodnikiem zanim odstawią kanistry do celu ale zobaczy się, jak się wszystko potoczy.
Zamykajac pochód uważnie rozgląda się wkoło i nasłuchuje.

Las nad Wereśnią; 51° 8'59.47" N, 30° 4'55.98" E
01.10.2010, godzina 3
Droga leśna do Iłownicy

- Zasadniczo anomalie się nie przemieszczają. Tu gdzie są teraz będą i za godzinę, i za dwie, i jutro, i pojutrze. Ale za tydzień już nie koniecznie... W każdym razie po Emisji prawie na pewno znajdziecie je w innych miejscach. Ale o szczegóły to pytajcie jajogłowych co w Nowosiełkach siedzą... Z resztą usłyszycie w Iłownicy od chłopaków, niejeden dla nich pracował. Idziemy.
Kończąc rozmowę przewodnik poprawił plecak i wziął kilka kamieni do ręki. Pierwszy nie trafił w anomalię, drugi także nie. Będąc troszkę dalej stanęliście w małym labiryncie złożonym z co najmniej pięciu tych dziwnych zjawisk, dwa torowały prostą drogę, dwa kolejne odcinały możliwość obejścia tamtych od prawej a jeszcze jedna z lewej zwracała wolną drogę bardziej w głąb tego specyficznego pola minowego. Ich pohukiwania odbijały się wam echem w głowach, czuliście wzbudzane przez nie podmuchy wiatru.
Po kilku a może kilkunastu minutach Siemion ocierając pot z czoła przeprowadził was do miejsca gdzie nie było już więcej anomalii. Zatrzymał się dopiero gdy Wereśnia płynąca nieopodal po prawej odchodziła od drogi w stronę Rudni, spojrzał ze skupieniem w stronę czeluści lasu tonących w ciemnościach i westchnął. W oddali dało się słyszeć odgłosy bliżej nieokreślonej zwierzyny. Stalker poprawił karabinek żeby wisiał w pogotowiu w zasięgu ręki, chwycił na kanister i powiedział jakby do siebie - Musi być świetne miejsce na grzyby...

Grigory Orlyk

Kiwnąwszy głową mruknął - Ano, popytamy, popytamy. Trzeba się trochę o Zonie dowiedzieć jak nie chcemy zaraz kopnąć w kalendarz - i ruszył za przewodnikiem. Gdy dotarli do tego 'pola anomaliowego' przez chwilę był bardzo niepewny... Zdawało się, że ugrzęźli albo wchodzą w pułapkę... Cholera, nie będzie łatwo kiedy tyle tego cholerstwa dookoła... Ale cóż - przeciwności dodają rozgrywce smaku prawda? Więc on nie będzie marudzić. Gdy wyszli na teren gdzie nie było anomalii odetchnął. Choć znająć życie one były tylko deszczem... Ciekawe co będzie pod rynną pod którą zapewne wejdą. Uśmiechnął się gdy wymyślił takie porównanie i sprawdziwszy broń, rusza za Siemionem przysłuchując się odgłosom, prawdopodobnie jakichś zwierząt.

( nasłuchiwanie - czy coś się nie zbliża )