Połączenie magii z techniką i obudowanie jej nią jest raczej po macoszemu potraktowanym pomysłem w fantasy i prowadzi albo do urban fantasy albo do walk magów z robotami, na co zresztą już dawno zaczęliśmy zwracać uwagę w innych wątkach. No a wiadomo, pomysły na tym forum najlepiej przedstawiać w kontekście walki i broni B]

Jakie więc można sobie wyobrazić oręże oparte na działaniu zaklęć czy czarodziejskiej mocy? Poza oczywiście zaklętymi na +3 mieczami, łukami czy strzałami.

W wielu światach mamy różdżki, choćby kultowych kul ognia. Co, gdyby do takiego przedmiotu, który może aktywować przecież nie tylko mag, dobudować lufę, żeby zwiększyć celność czy skoncentrować moc? Albo stworzyć kawałek niewinnego drewna dający nam lightsaber?

Na pewno macie jakieś głupie pomysły, więc mówcie : D Mogą być katapulty strzelające głowami gorgon, strzały zmieniające w zombie (zaraza)/wampiry (kły zamiast grotów), rumuńskie wyrzutnie czołgów i tak dalej. Ma być totalna rozwałka.

Mi podobało by się rozwiązanie problemu napędu (jakieś odpowiednio naładowane kryształy czy co) i tarcze dla dzisiaj już możliwych bojowych walkerów.

W sumie ciekawa sprawa. Podoba mi się ten pomysł. W WH jest coś podobnego i robią to scaveny z klanu Skryre. Tworzą bronie działające na spaczeń. I są to bronie różniste, od halabard, po rusznice, czy działa spaczeniowe. Wysoka technologia sprawia, że potrafią z tego zrobić śmiercionośną broń, jednak pośpieszna budowa i niedbałość w projektowaniu sprawiają, że często broń jest równie niebezpieczna dla atakującego nią.
Choć jeśli chodzi o magiczną broń, to strasznie nie cierpię broni typu Miecz +10, Łuk +5. To jest dla mnie kompletny brak pomysłu ze strony twórcy na przedmiot o ciekawych możliwościach. Magia powinna coś ulepszać, ale finezyjnie, a nie tylko wprost zwiększać właściwości, które już coś posiada.

Prawda. Zwłaszcza, że w sumie nigdy nie wiadomo, co takiego niezwykłego jest z tym mieczem, że magicznie jest, ot "lepszy" bo łatwiej nim trafić i bardziej rani...

Chciałoby się pokierować takim półmagicznym ogromnym walkerem

Ano, "zaklinanie" pocisków konkretnymi zaklęciami typu wybuchy itp. to stary i fajny motyw, ale daje trochę przepakowaną moc magom i sprawia, że wojownik bez magii jest nic nie warty. Ciekawie sprawa ma się też motyw z Avatara Legendy Aanga, gdzie "benderzy" byli główną siłą militarną, tworzyli czołgi napędzane na magię (btw. to nie było nazwane magią, wręcz było w pierwszym odcinku jasne zaprzeczenie takiej tezy) ziemi, lotnictwo (powietrzni byli wyrżnięci w fabule) i pociski oparte na magii ognia, łodzie podwodne dające sobie radę dzięki magii wody i sam czasem mam ochotę tego typu motywy na dłuższą metę sypnąć do Eiranu, ale znowu mamy sytuację świata przesadnie magicznego, gdzie magia to główna siła.

Z drugiej strony, jeśli zjednamy magię z techniką, tak jak w paru dyskusjach na forum było to rozpatrywane pod różnymi kątami, to mamy sytuację porównywalną do realnego świata - gdzie przecież też żołnierz bez techniki, czyli broni i pojazdów itp., byłby niczym w porównaniu do tego wspieranego przez technikę, a ta z kolei przenika wszystkie dziedziny życia, nawet rozrywkę. Ciężko wyobrazić sobie świat, w którym magia jest choć trochę okiełznywalna, a ludzie by mieli z tego nie korzystać, tak jak ciężko wyobrazić sobie świat, w którym prawa fizyki są takie jak dziś i da się je poznać i wykorzystywać, a ludzie mieliby po prostu z tego zrezygnować.

Jako że jest to kwestia którą rozważałem pod kątem swojej sesji, to się wypowiem.

Przede wszystkim- w większości uniwersów magia jest czymś ekskluzywnym, a magiczne przedmioty są niejako symbolem statusu. W grach komputerowych jest to często słabo widoczne (po prostu ze względu na ilość lootu, który przewija się graczowi przez ręce), nawet tam jednak zwykli ludzie czy nawet straż miejska zwykle nie posiada zaklętych przedmiotów.

W związku z tym można się spodziewać, że magiczny sprzęt będzie raczej traktowany jako wyposażenie elit i/lub jako broń ciężka oraz specjalnego przeznaczenia.

Mimo to, potencjał kryjący się w magicznej broni mocno zmienia pole bitwy. Przede wszystkim zapełnia ona niszę celnej, obszarowej broni palnej. W związku z tym można przyjąć, że rola ciężkiej kawalerii jest marginalna, a główną formą prowadzenia działań staje się wojna pozycyjna- siedzenie w okopach i ostrzał łuczników wspomaganych bronią magiczną do bólu przypomnające WW1.

Żeby jednak nie rzucać suchymi rozważaniami, podam kilka przykładów bardziej "powszechnej" broni magicznej używanej w świecie mojego autorstwa.

Ostrza broni nasycone magią, w momencie kontaktu z ciałem przeciwnika uwalniają nagromadzoną energię w formie ciepła, uszkadzając tkanki a czasem wręcz powodując samozapłon. Jest to broń "cywilna", noszona na co dzień przez przybocznych ważnych ludzi ze względu na aspekt psychologiczny i wysoką skuteczność w neutralizacji zagrożeń.

magiczne pistolety- cóż, nic niezwykłego. Jest to bardziej praktyczna forma kostura- w odróżnieniu jednak od ozdobnego patyka są wyposażone w celownik, łatwe do przeładowania, niewielkie i proste w obsłudze.

Miotacze ognia- Broń specjalna, poważnie redukująca skuteczność zarówno walczącej wręcz piechoty jak i kawalerii. W odróżnieniu od technologicznej wersji, są dość wygodne i proste w obsłudze- nie wymagają noszenia butli łatwopalnej substancji na plecach.

Magiczna artyleria- Naturalnym wynikiem prowadzenia wojny okopowej jest użycie broni o torze balistycznym. W odróżnieniu od zwyczajnej artylerii, ta może jednak wyłączać z walki ogromne sekcje nieprzystosowanych okopów, choćby zalewając je dużą ilością wody wylewającą się z niewielkiego pocisku. W związku z tym konstrukcja okopów musiałaby być trochę inna niż w rzeczywistości.

broń przeciw potworom- w moim uniwersum zwykle występująca w formie bełtów do kusz, jest to po prostu broń zabijająca swój cel w każdym przypadku- czy to zagłębiająca się do wnętrza ciała i powodująca wybuch, czy też rozrywająca duszę (auć), głównie używana jako odpowiednik broni przeciwpancernej, np. do zabijania smoków czy trolli.

broń masowej zagłady- magiczne atomówki. Jako że wymagają ogromnych ilości magicznej energii i są łatwe do wykrycia dla każdego maga, stosowane raczej nieczęsto (głównie przeciw inwazjom gigantycznych armii nieumarłych i w podobnych sytuacjach).

A nawet bardziej niż WW1!

W Starcraftcie swego czasu dostrzegli to sami twórcy, choć podeszli do tego na swój przekorny i humorystyczny sposób - przypomnę, w tamtym uniwersum psionik może czytać w myślach, a po dobrym wyszkoleniu, usmażyć mózg dowolnej osoby na odległość, czasem dość sporą. Skoro jest to możliwe, to zaleca się trenowanie tylko takich osobników, którzy mają nieskazitelną opinię o oficerach dowodzących.

W tym tkwi sporo ukrytych implikacji - jeżeli masz broń która omija pancerz i uśmierca natychmiast bez szans na uratowanie życia - to po pierwsze nagle pancerz staje się całkowicie zbędny, a po drugie większość ważnych ludzi musi pochować się za armią ślepo wiernych sług. Inaczej nie byliby w stanie upolować/upilnować każdego idioty, który mógłby pojawić się za ścianą pałacu i usmażyć im mózg magią na odległość.

Swego czasu snułem podobne rozważania na przykładzie Kronik Drugiego Kręgu Ewy Białołęckiej - występowali tam (między innymi) magowie zdolni do teleportacji, w tym teleportacji niemal dowolnego w wymiarach obiektu w nicość, przy czym taka teleportacja trwała ułamek sekundy. Efekt był taki, że taki mag mógłby w pojedynkę zaatakować dowolnej wielkości państwo i przejąć nad nim pełną kontrolę, a jedyną skuteczną kontrą byłby inny przedstawiciel tej kasty. Wewnątrz historii - magowie nie robili tego tylko z przyczyn kulturowych...

Przechodząc do meritum: Musi, po prostu musi istnieć jakiś sposób na skuteczne blokowanie magicznych ataków, inaczej świat bardzo szybko zacznie przypominać post-apo z bunkrami wiernych sług oddzielonymi dużymi pasami spalonej ziemi...

Generalnie polecam świat Eragona - nie jest to dobry (ani nawet znośny) przykład literatury, ale za to naprawdę niezły przykład tego, jak można przedstawić maga o dużych możliwościach.

Mianowicie po miesiącach miotania pióropuszami ognia i krzyczenia "POŁAM KOŚCI" w języku elfów (co skutkowało połamaniem komuś kości, a jakże) tytułowy bohater otrzymał profesjonalne szkolenie u magów elfów, które nauczyło go subtelniejszego wykorzystania magii - to tam właśnie mamy dosłownie opisane uśmiercanie przeciwników poprzez zaciskanie żyłek w mózgach itp. Było to niezwykle użyteczne, ponieważ w tych realiach magia pozwalała robić co zechcesz, jednak "wysysała" z maga tyle energii, ile byłoby potrzebne do zrobienia tego bez jej użycia i pozwalała jedynie nieskończenie skracać czas takich czynności no i omijać pewne "niemożności". Dlatego takie zabicie magią zabierało magowi tyle energii, ile zabrałoby mu zaciśnięcie samej drobnej żyłki w palcach - czyli praktycznie nic.

A czemu tego nie wykorzystywano na dłuższą metę w bitwach?

To ciekawe pytanie.

Już wyjaśniam.

Jeszcze chwilkę.

Odpowiedź na to trudne pytanie jest już blisko.

(...)

Oto ona:

Otóż wykorzystywano! I to masowo! Mag świadomy takiej możliwości mógł bezproblemowo zabić każdego, kto sam był pozbawiony magicznej ochrony (roztoczonej osobiście lub przez sojuszników) i mógł to robić nawet z dużymi ilościami celów praktycznie naraz. Dlatego każdy władca miał wokół siebie stały monitoring magicznej aktywności, a w oddziałach idących do bitwy musieli być rozmieszczeni magowie zajmujący się właśnie nie miotaniem kul ognia a wojną w swoim magicznym dominium, co było w sumie walką wywiadów, bo rozchodziło się o wykrywanie i kontrolowanie odpowiednich myśli. Gdy zaś coś zabiło takiego maga droga dla jego rywala była wolna i batalion śmiertelników natychmiastowo padał trupem.

Ogółem podobno Paolini większość swojego systemu magii skądś konkretnie zerżnął - ja jednak to słyszałem z drugiej ręki i wolę nie powtarzać i nie zakładać pochopnie, że zerżnął wszystko. Motyw ten znam z jego "dzieł" to też tak właśnie przytaczam.

No i generalnie właśnie tego typu wizja, gdzie magowie muszą przede wszystkim pokonać magów drugiej strony skłoniła mnie do przekonania, że realia bitwy w fantasy nie muszą bardzo odbiegać od średniowiecznych. Magia działa inaczej niż CKM toteż ma inny wpływ na pole walki, nie musi wpychać zaraz wszystkich wojsk do okopów.

No właśnie w tej kwestii z końca twojego postu to sam uważam że trochę to nierealistyczne. Zwłaszcza, że przy tak zbudowanej magii cokolwiek, co by tego magicznego obrońcę zdekoncentrowało, stawiałoby go na przegranej pozycji w walce z drugim magiem i zaraz cały oddział ginie. Także wystawiasz snajpera z jakąś pro-kuszą i jazda, tak jak w sumie zasugerowałeś.

Dlaczego tacy jeźdźcy gryfów mieliby latać z łukami, a nie np. z bombami zapalającymi wypełnionymi naftą? Byłoby to dużo lepsze rozwiązanie.

A co do magii, to może mag musi po prostu widzieć co robi? Przecinanie na odległość żyłki w mózgu, której fizycznie nawet nie widzisz, wydaje się wyjątkowo trudnym zadaniem.

Co innego takie puszczenie kuli ognia. Ale to z kolei zużywa dużo więcej tej *siły życiowej* o której wspominaliście.

Ja tam nie przepadam za takim pomysłem, że trzeba by zobaczyć, wycelować i trafić - coś podobnego pojawiło się też w poście Elaviona - nie podoba mi się to, bo magia staje się jeszcze bardziej namacalna i ograniczona fizycznością niż to mamy w obecnym powiedzmy mainstreamie. Jest to niby jakiś pomysł i fajnie obudowane mogłoby dać ciekawy wizerunek świata, w którym magia jest dobrym narzędziem na ogół ale raczej słabą bronią, co wymuszałoby kombinowanie z jej użyciem (Harry Potter z różdżkami i latającymi snopami światła nie był w sumie podobny do czegoś takiego?) no i można by dodać do tego jeszcze więcej elementu tej fizyczności dodając jakieś sztywne zaklęcia i receptury w stylu wiedźm. Mimo wszystko według mnie to nieciekawa konwencja.

W Spromultisowo-Yarwinowym systemie magii zastosowałem bardzo proste i skuteczne rozwiązanie: krew chroni przed bezpośrednią ingerencją maga w organizm poszkodowanego. Innymi słowy - Ergonowe przerywanie nerwów, czy ADOMowe teleportowanie się do wnętrza wroga odpada, do tego bardzo ładnie tłumaczy działanie nekromantów i ich zamiłowanie do wampiryzmu - żeby mieć jakąś odporność przed magią, muszą mieć krew - a swojej nie posiadają. Zamiast tego mag musi robić krzywdę w bardziej konwencjonalny sposób - na przykład wyrzucając w stronę wroga płonącą, złowieszczo rechoczącą czaszkę, która po trafieniu w cel eksploduje zmieniając krajobraz w wcale ładny pejzażyk autorstwa Salvadora Dali czy innego M. Eschera. Żadnego Avada Kevadra, tylko solidna kula plazmy przechodząca przez tors ofiary i torsy jego ośmiu kolegów, którzy akurat siedzą obok.

Oczywiście ten zakaz można obejść, ale jest to o wiele fajniejsza i o wiele bardziej zajmująca wizja niż wyłączanie komuś losowego nerwu w mózgu. Mag to Mag, a nie neurochirurg.

Do tego nikt nie wie dokładnie jak magia działa, ponieważ to jest MAGIA. Wie za to jak ją wykorzystać, żeby się czegoś dowiedzieć albo wysadzić parę odległych rzeczy.

>wyjaśnij najważniejsze założenia
>jest coś czego nie możesz wyjaśnić
>NIKT TEGO NIE WIE BO TO MAGIA I JEST TAJEMNICZA

Trochę pretensjonalne, nie sądzisz? Ja też kreuję rzeczy, które wyjaśniam do zaawansowanego stopnia i w pewnym momencie mówię stop, ale wolę to tłumaczyć tym, że nawet we współczesnej nauce nie wszystko jest jasne, niż krzyczeć MAGIA.

Nie czytałem - ale akurat wysysanie cudzej energii magicznej wydaje mi się trochę durnym pomysłem - jednak w odpowiednim settingu, odpowiednio dobrane, musi być świetne .

Ptakub - ponieważ tajemnicza i eksplodująca magia, którą ludzie potrafią wykorzystywać, ale nie potrafią jej w pełni pojąć i zracjonalizować, jest najzwyczajniej w świecie zabawniejsza i dająca więcej możliwości . Nakreślasz po prostu pewne granice w ramach których magia działa, ma swoją logikę, a reszta pozostaje Terror Incogita. Bardzo ładnym, pełnym majestatycznych widoków, acz zaopatrzonym w spore ilości tubylców, pułapek, oraz dzikich zwierząt - i nie, nie mówię tutaj o kotkach norweskich szorstkowłosych. Zanudzanie człowieka milionem formułek i granic, zamiast trzaśnięcie prostego "to działa tak i tak, a dalej róbta co chceta" nie powinno być celem fantasty i MGma. Celem tegóż powinno być stworzenie ciekawego, SENSOWNEGO, plastycznego świata, który czytelnika zabawi.
I wolę magię tajemniczą, niż D&Dowe pięć milionów many, dwadzieścia zwojów i hurr durr zylion niemal identycznych czarów.
Przykładowo krew chroni przed magią i absorpcją zbyt dużej ilości pola magicznego (które skutkuje zabawnymi deformacjami. Każdy wie, że miejsce zbombardowane dużą ilością czarów przypomina Nową Ziemię w listopadzie 1961 roku, prawda?) - więc dlaczego by nie stworzyć maga, który skonstruował specjalną pompę kontrolującą poziom krwi w organiźmie, by - w zależności od sytuacji - pochłaniać tego pola więcej lub mniej (i ulec śmierci w wyniku smutnego wypadku, kiedy odessie ze swojego organizmu całą życiodajną energię)?

Albo dodać wróżbitów wróżących przyszłość na podstawie toru lotu bomb i bombowców. Możliwości ma się miliony, trzeba tylko wybrać odpowiednie i wycisnąć z nich maksymalny potencjał.

Co do runicznych pocisków - pomysł dość stary. Jeśli chodzi o tego typu motywy mogę polecić Borderlands 2 pełne różnych, prześwietnych giwer - poza standardowymi współczynnikami takimi jak celność, rozrzut albo szybkostrzelność, giwera może wybuchnąć jak granat po wyczerpaniu magazynka, strzelać wybuchowymi nabojami, kraść życie, wrzeszczeć jak opętana, spowalniać, przyspieszać, podpalać, oblewać kwasem, odbijać co szósty pocisk od ściany...

Ogranicza nas tylko wyboraźnia

I masowe ożywianie trupów jest po prostu kiczowate i... nudne - osobiście najbardziej lubię tępe, programowane przez nekromantę zombie, najlepiej sterowane przez radio. Gdyby nieco podrasować ten motyw (zaklinanie pocisków), mógłby być genialny - spójrz chociażby na broń z spaczniem, którą wykorzystują Warhammerowscy Skaveni. A teraz wyobraź sobie do tego pociski artyleryjskie i pojęcie spalonej ziemi nabiera nowego znaczenia...

Nakreśl ramy i baw się. Może jestem zbyt postępowy, ale czasy symulacjonizmu D&Da i obliczania całek z przyrostu many odeszły do lamusa po pojawieniu się pierwszych gier na komputery osobiste .



I co jak co, ale ty powinieneś być ostatnim człowiekiem który fantastyczne światy krytykuje. Wybacz prztyczek osobisty.